Salm 149

Bydded i Israel lawenhau yn ei chreawdwr, ac i blant Seion orfoleddu yn eu brenin ... oherwydd y mae’r ARGLWYDD yn ymhyfrydu yn ei bobl; y mae’n rhoi gwaredigaeth yn goron i’r gostyngedig (Salm 149: 2-4).

Bydded i Israel lawenhau yn ei chreawdwr ... Tra gallai Israel gydlawenhau â holl genhedloedd y ddaear, a diolch am ofal a chysur Duw, perthynai iddi lawenydd unigryw fel pobl wedi ei dewis gan Dduw yn bobl iddo’i hun.

‘Roedd Duw ymhlyg yn holl hanes Israel. Ef oedd ei chreawdwr a’i brenin ... byddwch yn eiddo arbennig i mi ymhlith yr holl bobloedd, oherwydd eiddof fi’r ddaear i gyd (Exodus 19:5). Nid er mwyn ei maldodi y dewiswyd y bobl hyn, ond er mwyn eu gwneud yn bobl addas i weithredu ewyllys Duw yn y byd: ... yn deyrnas o offeiriaid i mi, ac yn genedl sanctaidd (Exodus 19: 6). Eu braint oedd cyhoeddi ryfeddodau cariad Duw i’r byd. Duw oedd llawenydd pennaf Israel. Ar ddechrau Blwyddyn Newydd, rhaid atgoffa’n gilydd mae pobl Dduw ydym, un ac oll - pobl wahanol ac ar wahân - ond yn un mewn ymgysegriad i Dduw. Cynrychiolwyr Duw ydym yn ein cymdeithas ac yn gyfryngwyr Duw i’n cymdeithas.

(OLlE)