Heno...PIMS. Daethant yn drwch o siarad a chwerthin, a thawelu’n sydyn! Pwy yw'r rhain? Cyflwynwyd yr ymwelwyr: Sophie, ac yn gwmni iddi, Rachel. Gwahoddwyd Sophie gan y Gweinidog i sôn ychydig am ei gwaith tros, a gyda ffoaduriaid; ac yn benodol am ei hymweliad dyngarol diweddar â gwersyll y ffoaduriaid yn Calais.
Gan mor niferus y cwmni, holltwyd y PIMSwyr yn ddau grŵp o wyth. (Och! Bu cwyno a grwgnach mawr!) O’r diwedd, o’r hir ddiwedd, ffurfiwyd dau grŵp. Aeth y naill gyda Lona a Geraint, i wrando a thrafod gyda Sophie a Rachel (DWY'r noson). Gellid cael blas ar gyflwyniad Sophie, a diddordeb y PIMSwyr wrth ystyried rhai o’r cwestiynau a ofynnwyd: ‘Beth oedd y peth gwaethaf a welsoch yn y gwersyll ffoaduriaid yn Calais?’; ‘Oedd pawb yn ffoaduriaid neu a oedd mewnfudwyr economaidd yno hefyd?’; ‘Ydy’r ffoaduriaid yn ffrindiau, neu a ydy’n nhw’ ymladd weithiau?; 'Beth wnaeth chi'n mwyaf trist?'; ‘Oedd y sefyllfa yn waeth nag o ti’n disgwyl?’; 'A oedd yna giws mawr o bobl yn mynd mewn i'r gwersyll?'; 'Fuoch chi helpu rhannu bwyd?'; 'Faint oedd yn cyrraedd bob dydd?'; ‘Ydy’r ffoaduriaid yn aros gyda phobl o’i gwlad ei hunain, neu a ydynt yn cymysgu?’ ‘Pwy sydd yn gofalu am y plant?’; 'Pam benderfynais fynd a gwneud rhywbeth dy hun i helpu?’; ‘Wyt ti’n mynd eto?’'.
Arhosodd y gweddill, gyda Hefin a’r Gweinidog i drafod goblygiadau DAU. I ddechrau rhialtwch y ras deircoes. Dau PIMSyn yng nghlwm wrth ei gilydd, yn fras gamu o’r naill ochr y festri i’r llall! Connor ac Oliver a orfu o’r grŵp cyntaf, Rhys ac Ifan o’r ail. Wedi’r rhialtwch, dryswch. ‘Roedd y Gweinidog wedi drysu deuoedd - deuddeg 'dau' yn gymysg - a’r gamp oedd datrys y dryswch. Gwnaethpwyd hynny, mewn byr amser er tegwch, gan ganiatáu cyfle i ystyried arwyddocâd:
Pedr, Andreas - Brodyr
Mair, Martha - Chwiorydd
Jonathan, Dafydd - Ffrindiau
Crist, Iesu - Iesu Grist
Cytunwyd, mai BRODYR a CHWIORYDD, FFRINDIAU IESU GRIST yw’r eglwys leol, ond ‘roedd awydd mawr i drafod ymarferoldeb y gosodiad! Nid hoff gan frodyr a chwiorydd ei gilydd ar adegau! (Bu ambell i frawd bach, a chwaer fach yn llafar iawn ei farn am hyn!) Na, ond brodyr a chwiorydd ydynt bob amser, er waethaf bob cecru. Mynnai’r PIMSwyr, os oedd hyn yn wir am deulu gwaed, ei fod yn gorfod bod yn wir hefyd am deulu’r eglwys. Nid cytûn mo theulu’r eglwys am bob peth, ond un ydym, gan fod Crist yn clymu ni’n un yn, a chyda’i gariad.
Dosbarthwyd Beiblau, gan ofyn i un grŵp o PIMSwyr chwilio am Mathew 18:20...oherwydd lle mae dau neu dri wedi dod ynghyd yn fy enw i, yr wyf yno yn eu canol.
Trafodwyd ystyr ‘dod ynghyd yn enw Iesu’: ‘Er bod pawb yn wahanol, gallwn ddod at ein gilydd yn enw Iesu.’ (Ioan); ‘Mae Iesu’n rheswm i ddod at ein gilydd.’ (Sam); ‘Mae Iesu gyda phawb ym mhob man.’ (Tomos).
Pam mae cael Iesu yn y canol yn bwysig? ‘Mae pawb eisiau gweld Iesu.’ (Harri); ‘Mae Iesu’n ffynhonnell o gymorth.’ (Gruff); ‘Iesu yw ein canolbwynt.’ (Ifan E). ‘Canol y capel yw Iesu.’ (Cadi)
Pam ‘dau neu dri’? Pam nad yw un yn ddigon? ‘Mae angen pob eraill arnom i weld Iesu’n iawn.’ (Osian)
Bu’r grwp arall yn trafod Luc 10:1; Wedi hynny penododd Iesu ddeuddeg a thrigain arall, a’u hanfon allan o’i flaen, bob yn ddau...
Pam oedd Iesu’n anfon y disgyblion allan ‘bob yn ddau’? ‘I gadw cwmni i’w gilydd.’ (Elin); ‘Gallai un helpu a chodi calon y llall.’ (Mali); ‘Mae gan bawb doniau gwahanol; gall un wneud beth na all y llall.’ (Shani). ‘Mae dau bob amser yn gryfach nag un.’ (Efa).
Maes o law, daeth yr amser i newid trosodd, a grŵp y DDWY yn trafod DAU, a grŵp y DAU yn trafod gyda’r DDWY! Arswyd! Dyna chi gymhlethdod! Ie, ond, cymhlethdod buddiol iawn. Mawr ein diolch i Sophie a Rachel.
Gorffennodd y noson â anferth o gacen siocled! Mae dau frawd yn ein plith (a’u tad hefyd, digwydd bod) yn dathlu’u pen-blwydd yr wythnos hon.
Noson dda oedd hon: DWY a DAU yn fendith, ac yn her.
