CAPERNAUM

Pan aeth hi’n hwyr, aeth ei ddisgyblion i lawr at y môr, ac i mewn i gwch, a dechrau croesi’r môr i Gapernaum. Yr oedd hi eisoes yn dywyll...Yna, wedi iddynt rwyfo am ryw dair neu bedair milltir, dyma hwy’n gweld hwy’n gweld Iesu... (Ioan 6: 16,17 a 19)

Colomen...

Ganed yr aderyn mewn cawell, a thyfodd heb wybod dim am ryddid yr awyr. Un diwrnod, dodwyd hi ar garreg y ffenestr, â’r ffenestr ar agor. Mentrodd, ehedodd; yn wir hedai’n berffaith. Aeth ar ei chylch a’i thro am dipyn fel petai ar adain erioed, ond yn sydyn, dechreuodd ymwylltio, ac o’r diwedd syrthio i’r ddaear. ‘Roedd greddf hedfan ganddi, ond ni wyddai pryd i orffwys ar yr awel, a chymryd hamdden. Holl bwysig, yng nghanol rhuthr ein byw yw mynnu hamdden ysbrydol. Llesol yw ymollwng i dawelwch myfyrdod a gweddi; ymlonyddu yn Nuw gyda phobl Dduw. Dyna ddiben ‘Capernaum’.

Gweddi Dafydd oedd testun ein sylw heno. Ni chafodd brif ddymuniad y brenin hwn ei ganiatáu - ni chafodd adeiladu teml i Dduw. ‘Roedd hyn yn siom mawr i Dafydd. Ond rhyfeddod iddo oedd deal, trwy Nathan, bod Duw am godi tŷ iddo ef: Y mae’r ARGLWYDD yn dy hysbysu mae ef, yr ARGLWYDD, fydd yn gwneud tŷ i ti...( 2 Samuel 7:11), yn hytrach na bod Dafydd yn codi tŷ i Dduw.

Eisteddai Dafydd o flaen Arch y Cyfamod - arwydd o bresenoldeb Duw - dyna ystyr y cymal: ...eistedd o flaen yr ARGLWYDD... (2 Samuel 7:18). Yno, mae’r brenin yn cofio mai Duw sydd wedi ei ddewis i fod yn frenin; Duw sydd wedi ei gynnal, ei gadw a’i gynorthwyo hyd yn hyn. Duw sydd wedi dewis Israel i fod yn Bobl iddo’i hun. Sylweddolai, a chydnabyddai’r brenin ei fod, a’i deulu, a’r bobl yn llwyr ddibynnol ar Dduw. Mae Dafydd yn gweddïo am i’r cymorth a’r gynhaliaeth barhau. Dewis a galwad Duw sydd yn bwysig yn y weddi hon, nid bod Dafydd, yn sgil ei ddoniau, neu hap a damwain wedi llwyddo i lwyddo. Mae’r awdur yn pwysleisio hynny yn ei ffordd o gofnodi’r weddi. Defnyddir y cyfarchiad O! Arglwydd naw o weithiau mewn un adnod ar ddeg! Gwraidd y llwyddant a’r fendith, ddoe, heddiw, ac ymlaen i bob yfory yw Duw. Mae’r thema hon yn ganolog yn y Beibl - mae gan Dduw bwrpas, a dewisa pobl i’w gyflawni.

Pan fydd ein calon yn disgwyl wrth Dduw, yn cydnabod dibyniaeth arno, ac yn ymddiried ynddo, fel yn hanes a phrofiad Dafydd, yna bydd lle i obeithio am gael profi o fendith Duw, yn ein bendithio; ein cynnal, cynorthwyo a chefnogi.

Er mai profiad newydd o hyd yw cwrdd mor hwyr y dydd, gwyddom mai buddiol y cwrdd hwnnw. Ynddo, a thrwyddo, ar derfyn dydd, cawn ryw wastadrwydd meddwl ac enaid.