Ar ôl hyn, amlygodd Iesu ei hun unwaith eto i’w ddisgyblion, ar lan Môr Tiberias ...‘Dewch,’ meddai Iesu wrthynt, cymerwch frecwast.’... a chymerodd y bara a’i roi iddynt, a’r pysgod yr un modd. (Ioan 21:1,12,13)

‘Tiberias’: egwyl fach a’r ddechrau’r dydd i bwyllo, ymdawelu ac o ogwyddo ein meddwl at Dduw.

Ers dechrau ym mis Medi 2015, buom o fis i fis yn dawel ystyried gweddïau’r Beibl. Yn y ‘Tiberias’ cyntaf (14/9) gweddi Abraham (Genesis 18:23-33) oedd testun ein sylw; gweddi Hanna (1 Samuel 1:9-18, 24-28) yn yr ail gyfarfod (12/10); gweddi Solomon (1 Brenhinoedd 3:3-15; 16/11). Ym mis Rhagfyr, echel ein myfyrdod oedd gweddi Heseceia (2 Brenhinoedd 19:8-19). Ym mis Ionawr (4/1) gweddi Jona (Jona 2), a gweddi Jeremeia (17:14-18) fu gwrthrych ein myfyrdod ym mis Chwefror (1/2). Proffwydi Baal a phroffwyd yr ARGLWYDD yn gweddïo oedd testun ein sylw ym mis Mawrth (14/3). Samson a Steffan yn gweddïo (Barnwyr 16:25-30 ac Actau 7:54-60) oedd testun ein sylw ym mis Ebrill (11/4). Heddiw, Gweddi’r Gwas Ffyddlon (Genesis 24:12-27).

Ceir rhyw ffresni a phrydferthwch mawr yn y stori hon am was hynaf Abraham yn teithio i geisio priodferch i Isaac, mab ei feistr.

Sylwer mor gwbl anhunanol yw’r gwas, a’i unig ddymuniad yw cyflawni cais ei feistr. Y mae ei weddi am arweiniad yn llawn ffydd yn Nuw, a chariad at ei feistr. Y mae ei fynegiant godidog o ddiolchgarwch yn llawn moliant am drefn rhagluniaeth Duw: "Bendigedig fyddo’r ARGLWYDD, Duw fy meistr Abraham am nad ataliodd ei garedigrwydd a’i ffyddlondeb oddi wrth fy meistr." Genesis 24:27 BCN).

Rhaid ceisio dysgu, o ddydd i ddydd, pa fodd y mae Duw yn mynegi ei ewyllys i ni. Yn sicr y mae yn gwneud trwy weddi. Y mae'r rhai sy’n byw yn agos at Dduw yn canfod ei fod yn amlygu ei ffordd iddynt trwy bethau cyffredin bywyd, ac yn rhoi rhyw arwyddocâd arbennig iddynt.

Ar hyd taith ein bywyd un o’n prif ofalon fydd ymorol bod enw ein Meistr yn cael ei ogoneddu, a bod ewyllys y Meistr a’n galwodd i’w wasanaethu yn cael ei chyflawni. Felly, yn sicr, wrth ymroi i wneud ei ewyllys Ef, y canfyddwn ni ein tangnefedd a’n llawenydd.

Diwedd yr hanes hyfryd hwn yw bod y weddi yn cael ei hateb, ac mewn modd mor ddymunol: Yna atebodd Laban a Bethuel, a dweud, "Oddi wrth yr ARGLWYDD y daeth hyn ... (Genesis 24:50a BCN).

Weithiau bydd gennym ofn gofyn i Dduw am ryw beth. Ond dysgodd Iesu i ni ofyn yn ddibryder, yn eofn. Y mae bob amser yn barod i roi mwy nag a ofynnwn, nac a haeddwn. Derbyn hyn yw, am wn i o leiaf, un o wersi mwyaf ac anoddaf ein ffydd.

Ie, bychan y cwmni ond mawr y fendith â’r tri ohonom yn dechrau’r dydd mewn gweddi, myfyrdod a defosiwn.