Mae’n hen arfer gennym i drefnu taith i PIMS. Eleni, y bwriad oedd bwrw lan i Fannau Brycheiniog nos Wener, a thrannoeth dringo mynydd uchaf de Cymru - Pen y Fan. Gan i ni benderfynu mynd ym mis Ionawr, ‘roedd yna bosibilrwydd real iawn y buasai’r tywydd yn ein gwahardd rhag mentro! Felly y bu. Ta waeth, cawsom, wedi noson o rialtwch, gyfle ben bore Sadwrn i deithio draw i’r canolfan ddringo yn Llan-gors. Yno, am y diwrnod, buom yn dringo lan y muriau serth a disgyn - gyda gofal - lawr i’r llawr dim ond i ddechrau dringo eto! Roedd yno ogof dywyll du. Sialens go iawn oedd ffeindio’n ffordd allan! Roedd rhaff uchel â chloch i’w chanu wedi cyrraedd y top. Dim ond 40 troedfedd o ddringo; llwyddodd amryw ohonom. Penderfynodd Owain Llyr y gallasai yntau hefyd lwyddo yn hyn o gamp. Bydd ei ymdrechion maes o law yn destun chwedl a chân. Mynnai’r Gweinidog iddo lwyddo i ddringo dros dri chwarter y ffordd i fyny cyn gorfod llacio’i afael a disgyn yn benisel i’r llawr. (Dylid er cywirdeb nodi mae dim ond traean o’r ffordd lan - os hynny - y llwyddodd i gyrraedd!)

Ond nid chwarae mo’r cyfan, bu cyfle am drafodaethau eang a da, yn answyddogol a’r cwmni wedi ymgynnull ar derfyn dydd. Testun y trafod swyddogol oedd Doethineb Duw. Bu Beca, Dyfrig ac Owain yn ein harwain i ystyried goblygiadau derbyn neu wrthod ei ddoethineb mawr ef. Bu bwthyn Coed Owen yn gartref delfrydol am y penwythnos, a Maggie, a fu’n paratoi bwyd ar ein cyfer, yn wych iawn. Diolch i Wales Activity Breaks am drefnu’r cyfan. Mawr ein diolch i Beca a Dyfrig am bob cymwynas a charedigrwydd. Buasai’r cyfan yn amhosibl hebddynt.