Daw’r syniad o goeden Jesse o’r tair adnod ar ddechrau Eseia 11: O’r cyff a adewir i Jesse fe ddaw blaguryn, a bydd ysbryd yr ARGLWYDD yn gorffwys arno, yn ysbryd doethineb a deall, yn ysbryd cyngor a grym, yn ysbryd gwybodaeth ac ofn yr ARGLWYDD. Nid wrth yr hyn a wel y barna, ond nid wrth yr hyn a glyw y dyfarna, ond fe farna’r tlawd yn gyfiawn a dyfarnu’n uniawn i rai anghenus y ddaear.

Fesul gam, trwy’r Adfent eleni darperir, gyda myfyrdod syml beunyddiol, bortread o berson neu ddigwyddiad allweddol yn stori ein ffydd.

Yn y dydd hwnnw fe ddywedir, "Wele, dyma ein Duw ni. Buom yn disgwyl amdano i’n gwaredu; dyma’r, gorfoleddwn a llawenychwn yn ei iachawdwriaeth." (Eseia 25:9)

Fe drig y blaidd gyda’r oen, fe orwedd y llewpard gyda’r myn; daw’r llo a’r llew ynghyd, a phlentyn bychan yn eu harwain. (Eseia 11:6b)

O! tyrd, Flaguryn Jesse, nawr

a dryllia allu’r gelyn mawr;

rho fuddugoliaeth drwy dy wedd

ar uffern ddofn ac ofn y bedd:

O! cân, O! cân: Emanŵel

ddaw atat ti, O Isräel.

Emyn Lladin o’r 18fed Ganrif. cyf. J. D. Vernon Lewis (1879-1970) 432.CFf

Saif ein gobaith yn yr Iesu,

Brenin nef, goleuni’r byd;

Ei ddoethineb a’i ddaioni

A ffrwythlona’n gwaith i gyd;

Llawenhawn, drwyddo cawn

Holl adnoddau Duw yn llawn.

J. D. Vernon Lewis; 324.CFf