Adda ac Efa.

Cymerodd yr ARGLWYDD Dduw y dyn a’i osod yng ngardd Eden, i’w thrin a’i chadw. (Genesis 2:15)

... dywedodd y dyn, "Dyma hi! Asgwrn o’m hesgyrn, a chnawd o’m cnawd. (Genesis 2: 23)

Yr oedd y sarff yn fwy cyfrwys na’r holl fwystfilod gwyllt a wnaed gan yr ARGLWYDD Dduw. (Genesis 3:1)

... cymerodd o’i ffrwyth a’i fwyta, a’i roi hefyd i’w gŵr oedd gyda hi, a bwytaodd yntau. (Genesis 3: 6b)

... galwodd yr ARGLWYDD Dduw ar y dyn, a dweud wrtho, "Ble’r wyt ti?" (Genesis 3: 9)

Rhyfedd fel mae’r peth a waherddir yn magu rhyw apêl ddofn, ddwys! Mae’n siŵr fod rhyw Eden yn ein profiad ni i gyd. Gwyddom am hudoliaeth y peth a waherddir, a methasom â gwrthsefyll y demtasiwn. Daw ymdeimlad llym o euogrwydd. Amharwyd ar y berthynas rhyngom â Duw, rhyngom â’n gilydd. Ond, drwy drugaredd, nid yw’r stori’n gorffen yn y fan yna. Mae Duw yn chwilio amdanom ...

Yn Eden, cofiaf hynny byth ...

Ond buddugoliaeth Calfarî

Enillodd hon yn ôl i mi

Mi ganaf tra bwyf byw. AMEN

(Pantycelyn)