Ar ôl hyn, amlygodd Iesu ei hun unwaith eto i’w ddisgyblion, ar lan Môr Tiberias...‘Dewch,’ meddai Iesu wrthynt, cymerwch frecwast.’...a chymerodd y bara a’i roi iddynt, a’r pysgod yr un modd. (Ioan 21:1,12,13)
Llun: Itay Bav-Lev
Dechrau’r dydd; dechrau wythnos o waith, a rhaid wrth gyfle i ogwyddo ein meddwl at Dduw. Diolch am ‘Tiberias’.
Ers mis Medi, buom yn dawel ystyried gweddïau’r Beibl. Yn y ‘Tiberias’ cyntaf (14/9) gweddi Abraham (Genesis 18:23-33) oedd testun ein sylw; gweddi Hanna (1 Samuel 1:9-18, 24-28) yn yr ail gyfarfod (12/10); gweddi Solomon (1 Brenhinoedd 3:3-15; 16/11). Ym mis Rhagfyr, echel ein myfyrdod oedd Gweddi Heseceia (2 Brenhinoedd 19:8-19). Mis Ionawr, gweddi Jona (2). Heddiw, un o weddïau Jeremeia (17:14-18)
Dyma broffwyd ar ei liniau; ac nid am y tro cyntaf - mae Jeremeia’n aml ar ei liniau; un cyson ei weddïau oedd Jeremeia broffwyd.
Man cychwyn ei weddi - a’r neges inni - yw bod Jeremeia - meddyg ei bobl - yn cydnabod ei fod ef ei hun yn un o’r cleifion. Gweddïa am iachâd - gan wybod na allasai sefyll ar wahân i’w bobl. ‘Roedd ei wendid yntau a’u gwendid hwythau yng nghlwm wrth ei gilydd; a gobaith am iachâd yr un modd felly:
Iachâ fi, O! ARGLWYDD, ac fe’m hiacheir; achub fi, ac fe’m hachubir; canys ti yw fy moliant.
Mor wahanol yw Jeremeia ar ei liniau i’r Pharisead hwnnw yn y deml yn nameg Iesu: O! Dduw, yr wyf yn diolch iti am nad wyf fi fel pawb arall, yn rheibus, yn anghyfiawn, yn odinebus, na chwaith fel y casglwr trethi hwn (Luc 18:11,12).
Mae Jeremeia’n fwy gostyngedig na hwnnw, er y gellir maddau yn hawdd iddo am ddadlau ei hawliau yn wyneb difaterwch ei gefnogwyr a gwawd ei elynion. Mae Jeremeia’n fwy dynol yn ei weddi; nid yw am ymbellhau oddi wrth bobl; wrth nesáu at Dduw. Nid dymuno melltith i’w elynion mae Jeremeia.
Ond myfi, ni phwysais arnat i’w drygu, ac ni ddymunais iddynt y dydd blin.
Lles ei elynion yn ogystal â’i enw da ei hun sydd ganddo mewn golwg wrth ofyn: Gwaradwydder f’erlidwyr, ac na’m gwaradwydder i. Deisyf am i’w neges lwyddo mae Jeremeia, nid ar iddynt hwy fethu. Gwyddai y bydd llwyddiant ei waith a’i neges yn fendith i bawb. Nid diogelwch mae Jeremeia’n geision ond nerth i ddyfalbarhau - dewrder i sefyll ei dir doed a ddel. Mae’r weddi fach hon yn her fawr: gweddïwn am nerth digonol i’r gwaith, nid am waith cyn lleied â’n nerth.
 ninnau'r bore hwn, wedi myfyrio uwchben Gweddi Jeremeia, edrychwn ymlaen at gyfle i drafod Gweddi Daniel (Daniel 9:3-19) yn ‘Capernaum’ nos Lun 22/2.
