Os oes gennych Feibl wrth eich penelin, trowch os gwelwch yn dda i Lyfr Esther, i bennod 4 a 5.
Esther 4
Galar a ddilyn yr anfadwaith (adnodau 1-3), ac y mae galar Esther, y frenhines, yn ei ganol (4). Daw neges iddi oddi wrth Mordecai i fynd at y brenin i eiriol dros ei phobl (8). Mynega’r frenhines ei hanawsterau ond daw geiriau rhybuddiol Mordecai yn ôl ati: Paid â meddwl y cei di yn unig o’r holl Iddewon dy arbed, am dy fod yn byw yn nhŷ’r brenin (13).
Awgryma geiriau Mordecai mai mater o ragluniaeth oedd bod Esther yn y safle brenhinol fel y gallai waredu ei phobl. Rhaid iddi ymgymryd â’r dasg gysegredig, er iddi fod yn anodd: Pwy a ŵyr nad ar gyfer y fath amser â hwn y daethost i’r frenhiniaeth? (14) Rhaid iddi ymgymryd â’r dasg, er iddi fod yn anodd iawn.
Mae hi’n addo rhoi ei chyfan i’r dasg (16). ‘Roedd Esther yn gwybod, fod y sawl a âi mewn at y brenin heb ganiatâd yn sicr o’i roi i farwolaeth. Ond er gwaethaf y perygl cydsyniodd Esther, gan ddweud os trengaf, mi drengaf (16). Ildiodd y brenin i swyn Esther - cyfuniad cyfrwystra a phrydferthwch yn troi cynllun dieflig Haman a’i ben i waered.
Esther 5
Dilyn Bendith ar ôl bendith yn awr. Llenwir y ferch-frenhines â phwrpas, dewrder a gallu, er iddi fynd i mewn at y brenin mewn ofn a dychryn. Dywed un darlleniad o’r stori iddi syrthio mewn llewyg. Dengys ei doethineb trwy ofyn yn syml am i Haman gael gwahoddiad i’r wledd (4). Daw ond ni ddigwydd dim, Caiff wahoddiad drannoeth i’r wledd. Ni wyddai mai Iddewes oedd y frenhines ac ni wyddai am y crocbren a adeiladwyd ar ei gyfer - ganddo ef ei hun!
Ochr yn ochr â thrafodaeth brenin a brenhines, gwelir atgasedd Haman tuag at Mordecai (9) ac awgrym Seres, ei wraig (14) a’i gyfeillion i godi crocbren ar gyfer Mordecai.
Mewn gwirionedd ymdrech lew am fywyd oedd ymdrech Esther - bywyd ei phobl a oedd mewn perygl. Y mae’n sicr mai un o wersi’r hanes yw dangos y gorchfyga’r da yn y diwedd.
