Heddiw, Elias a’r cigfrain (1 Brenhinoedd 17; Salm 147) yw testun ein sylw.
Bore a hwyr dôi cigfrain â bara a chig iddo ... (1 Brenhinoedd 17:6a)
Y mae’n rhoi eu porthiant i’r anifeiliaid, a’r hyn a ofynnant i gywion y gigfran. (Salm 147: 9)
Oni wyddost, oni chlywais? Duw tragwyddol yw’r ARGLWYDD a greodd gyrrau’r ddaear; ni ddiffygia ac ni flina, ac y mae ei ddeall yn anchwiliadwy. (Eseia 40:28)
Yn ei Canticum Solis, mae Ffransis o Assisi (1181-1226) yn gweddïo fel hyn: Mawl i ti, Arglwydd, ynghyd â’th holl greaduriaid, ac yn enwedig ein brawd yr haul, sy’n peri i’r dydd wawrio; trwyddo ef y daw goleuni i ni. Mae’r stori hon o lyfr cyntaf y Brenhinoedd yn ein hatgoffa o ddau wirionedd holl bwysig: Mae gan Dduw ofal am ei greadigaeth, yn ei holl ffurfiau a’i wahanol rywogaethau. Mae ein ffydd yn galw arnom - a ninnau wedi ein creu ar ei lun a’i ddelw - i amlygu gofal Duw, wrth fod yn stiwardiaid cyfrifol o’i greadigaeth.
Yn dawel ac ystyriol sylwch ar eiriau Robert Browning (1812-1889) a Rabindranath Tagore (1861-1941):
Llun: Albert Herbert
God made all the creatures and gave them our love and our fear,
To give sign, we and they are his children, one family here.
(R.B - Saul)
Man is worse than an animal when he is an animal.
(R.T - Stray Birds)
Pob perchen anadl ymhob man
dan gwmpas haul y nen,
ar fôr a thir, mewn gwlad a thref,
coronwch ef yn ben. Amen
(Edward Perronet 1726?-92; efel. Ieuan Glan Geirionydd, 1795-1855)
