HULDA (1)

2 Brenhinoedd 22: 11-20

Mae hanes trist y deyrnas ranedig yn agor a chloi gyda geiriau gwragedd a geiriau proffwydi. Yn 1 Brenhinoedd 14, aeth gwraig y Brenin Jeroboam i weld y proffwyd Aheia i holi a fyddai ei mab yn gwella o’i salwch. Ymateb Aheia oedd y byddai Duw yn difa’r bychan, a theulu Jeroboam i gyd, yn llwyr ac yn gyfan o’r tir.

Yn 2 Brenhinoedd 22, cawn sôn am bump o negeswyr personol y Brenin Joseia yn cael eu danfon at y broffwydes Hulda i ddeisyf ewyllys Duw. Wrth atgyweirio’r deml yn Jerwsalem, darganfuwyd sgrôl cyfraith Duw. Wedi i’r Archoffeiriad Hilceia ei darllen, aethpwyd â hi yn syth i’r brenin. Wrth iddo yntau wrando ei ysgrifennydd Saffan yn darllen cynnwys y sgrôl sylweddolodd Joseia mor bell oedd brenhinoedd a phobl Jwda wedi crwydro o wir ewyllys Duw ar eu cyfer - a’u bod yn haeddu pa gosb bynnag oedd ganddo yn stôr iddynt.

HULDA (2)

Joel 2: 12-13

Aeth negeswyr ar unwaith at Hulda’r broffwydes i geisio cyngor. Fel y proffwyd Aheia gynt, nid newyddion da oedd gan Hulda i’r genedl. ‘Roedd Duw yn mynd i gosbi Jerwsalem. Oherwydd ei ffyddlondeb i Dduw byddai Joseia yn cael teyrnasu mewn llwyddiant a heddwch; ar ôl ei farw byddai yna ddifrod a melltith! Ymhen pymtheg mlynedd ar hugain gwireddwyd ei geiriau bob un.

Mae geiriau Hulda yn ddiweddglo addas i saga waedlyd y deyrnas ranedig. Mae Hulda'r broffwydes, er hynny, allan o diwn â’n tuedd i weld a deall gweinidogaeth broffwydol yr Hen Destament fel peth gwrywaidd. ‘Roedd hon yn wraig o awdurdod a dylanwad nodedig. Rhaid ei bod yn adnabyddus ar bob tu yn nheyrnas Jwda. Dyma’r unig esboniad am ymddiriedaeth Brenin yn ei chyngor a’i doethineb.

Beth sydd wedi dod i’r amlwg wrth ystyried a thrafod hanes a phrofiad rhai o bobl yr Hen Destament?
Pwy oedd eich hoff gymeriad a pham?