'DEUGAIN A DEG' - TYMOR Y PASG (23)

'Yr Atgyfodiad', REMBRANDT Harmenszoon van Rijn (1606-69)

'Yr Atgyfodiad', Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606-69), 1639, Munich, Alte Pinakothek

'Yr Atgyfodiad', Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606-69), 1639, Munich, Alte Pinakothek

Crëir gwrthgyferbyniad effeithiol iawn gan Rembrandt: cynnwrf a llonyddwch. I’r chwith gwelir pentwr o filwyr. Teflir hwy pendramwnwgl gan rym yr Atgyfodiad. Yng nghanol y llun: angel. Angel ysblennydd (Yr oedd ei wedd fel mellten a'i wisg yn wyn fel eira. Mathew 28:3 BCN) ... a chryf! Yn gwbl ddiymdrech codir maen y bedd ganddo. Mae momentwm y llun yn awgrymu fod yr angel yn mynd i wthio’r maen o’r neilltu i’r ochr chwith. Sylwch ar y milwr â tharian ganddo: mae hwn yn llawn sylweddoli fod yn rhaid iddo symud, a hynny’n gyflym, rhag i faen y bedd ddisgyn arno! Ynghudd braidd yng nghornel isaf y llun mae’r ddwy Mair: ... Mair Magdalen a’r Fair arall ... (Mathew 28:1 BCN). Mae osgo’r ddwy yn ymgorfforiad o syndod, rhyfeddod ac arswyd yr Atgyfodiad. Gwrthgyferbynnir y cynnwrf â llonyddwch - llonyddwch y Crist byw. Dyma athrylith portread cwbl unigryw Rembrandt. Sylwch arno; mae’r Crist byw yn araf a thawel godi o’r bedd. Y neges? Mae codi o farw’n fyw i Iesu llawn mor hawdd a naturiol ag yw codi o’r gwely pen bore!

Yn y ddrama Endgame (1957) darlunia Samuel Beckett (1906-1989) fywyd person fel symudiadau olaf mewn gêm gwyddbwyll. Gellir amrywio’r symudiadau, ond un diweddglo yn unig sy’n bosibl, a hwnnw yw marwolaeth. Dyma hanner y stori, a hanner gwirionedd. Myn ein ffydd fod pwerau’r tywyllwch yn gallu symud fel y mynnont ond ni all eu Brenin bellach osgoi ei ddiwedd. Dyma'r stori'n gyflawn, y gwirionedd yn llawn. Ym muddugoliaeth ddidrafferth y Crist mae gwarant y Cristion mai bywyd yw coron ein hanes a phrofiad.

F’Arglwydd Iesu Grist, fab Duw, Waredwr, bydd drugarog wrthyf. Amen

(OLlE)

 

 

'DEUGAIN A DEG' - TYMOR Y PASG (22)

Yr Anastasis (Atgyfodiad) 14 ganrif. Mosg Kariye, Istanbul

Yr Anastasis (Atgyfodiad) 14 ganrif. Mosg Kariye, Istanbul

Yr Anastasis (Atgyfodiad) 14 ganrif. Mosg Kariye, Istanbul

Beth ddigwyddodd i Iesu Grist yn yr amser rhwng ei farwolaeth a'i atgyfodiad?

Efallai iddo fynd i'r lle y mae'r meirw yn mynd iddo. Dywedodd Pedr yn ei bregeth ar Ddydd y Pentecost fod Dafydd wedi rhagweld ei atgyfodiad pan ddywedodd Canys ni adewi fy enaid yn uffern (Actau 2:31 WM). Yn Efengyl Mathew, dywedir i Iesu wrthod rhaid arwydd i'r rhai a'i holai ond arwydd Jona, ac ychwanegu Oherwydd fel y bu Jona ym mol y morfil am dri diwrnod a thair nos, felly y bydd Mab y Dyn yn nyfnder y ddaear am dri diwrnod a thair nos (Mathew 12:40 BCN). Disgynnodd Iesu felly, fel pawb arall, i diriogaeth marwolaeth. Ond nid oedd y Cristnogion cynnar yn fodlon ar yr eglurhad uchod, oherwydd gofynnent beth wnaeth Iesu yn nhiriogaeth marwolaeth gan iddo ddisgyn yno? Credwyd iddo fynd i bregethu'r Efengyl i seintiau'r Hen Destament ac i'w hachub o afael marwolaeth.

Yn ddiweddarach awgrymwyd fod Iesu wedi goresgyn tiriogaeth marwolaeth - disgynnodd i'r tywyllwch eithaf fel concwerwr. O'r herwydd, cyhoeddwyd mai marw marwolaeth. 'Roedd goleuni'r byd wedi concro holl alluoedd y tywyllwch. Gwelir ef fel brenin yn ennill ei deyrnas drwy goncro marwolaeth, a dwyn tiriogaeth marwolaeth i'w feddiant ei hun.

Yn yr Anastasis hwn (ceir nifer fawr o wahanol enghreifftiau) gwelir mynegiant gweledol o’r uchod. Dyma'r Crist byw, bendigedig ai fywyd newydd ysblennydd yn wawl serennog amdano. O dan ei draed, gwelir drysau tiriogaeth marwolaeth - chwalwyd pyrth y bedd! Marwolaeth wedi marw, a holl offer ei greulondeb ar chwâl. Gerfydd yr arddwrn - eiddo Crist, a Christ yn unig yw'r grym achubol - codir Adda (yr hen ŵr ar y chwith), ac Efa (ar y dde) yn rhydd o'r bedd. Ar y chwith, gwelir y Bedyddiwr, Ioan yn cyfeirio nawr, fel y gwnaeth erioed at Grist: Dyma Oen Duw, sy'n cymryd ymaith bechod y byd (Ioan 1:29 BCN).. Tu ôl iddo, y brenhinoedd Dafydd a Solomon. Erys y brenhinoedd hyn eu tro i gael dianc rhag gafael marwolaeth. Rhaid wrth gymorth Brenin y brenhinoedd. I'r chwith gydag Efa, y Bugail Abel - y cyntaf oll i farw: y mae llef gwaed dy frawd yn gweiddi arnaf o'r pridd (Genesis 4:10 BCN). 'Roedd gwaed - marw - Abel yn eiriol, ond gwaed - marw - Iesu sydd yn gwaredu: ... mae gwaed Iesu ... yn ein glanhau ni o bob pechod (1 Ioan 1:7b BCN). Gydag Abel saif y proffwydi efallai, bob un yn aros am y cyfle i brofi bywyd newydd yn, ac oherwydd y Crist buddugol hwn.

Cododd Iesu!

Ocheneidiau droes yn gân

(E. Cefni Jones, 1871-1972. CFf.550)

F’Arglwydd Iesu Grist, fab Duw, Waredwr, bydd drugarog wrthyf. Amen

(OLlE)

'DEUGAIN A DEG' - TYMOR Y PASG (21)

'Christ Confirms the Faith of Saint Thomas' Robert Floyd (gan. 1957)

'Christ Confirms the Faith of Saint Thomas' Robert Floyd (gan. 1957)

'Christ Confirms the Faith of Saint Thomas' Robert Floyd (gan. 1957)

Mae gen i gydymdeimlad â’r dyn: Thomas.

Dyma ychydig sylwadau o eiddo’r pregethwyr. Meddai Puleston Jones (1862-1925): ‘Gŵr a garai’r cwmwl oedd Thomas’. Wel, chwarae teg nawr Puleston! Rhaid cofio mai ar ddiwrnodau tywyll, caled yn ei brofiad y cawn gwrdd â Thomas yn yr Efengylau. 'Does dim disgwyl i neb fod yn heulog yng nghanol ergydion y storm! Mae Alexander Whyte (1836-1921), un o dywysogion pulpud yr Alban, yn dweud fel hyn: Thomas was too great a melancholic to speak much, and when he did, it was out of the depths of his hypochondrical heart. Tybed? Nid yw tawelwch o angenrheidrwydd yn arwydd o enaid prudd a meddwl lleddf. Fe all fod y gwrthwyneb yn wir! A William Barclay (1907-1978): Thomas was a born pesimist. Pum air i grynhoi cymeriad cyfan, a’i grynhoi ar gam! Er mwyn gwneud chwarae teg â Thomas, dylid meddwl amdano fel realydd. ‘Roedd yr awdurdodau crefyddol yn Jerwsalem yn chwilio ffordd i ladd Iesu. ‘Roedd y cwmni wedi llwyddo i ddianc, ond daeth y newydd trist am Lasarus, ac 'roedd rhaid, wedyn dychwelyd i Bethania. Hawdd ddigon dychmygu ofn y disgyblion, ac aethant yn fud - do, bob un. Un llais sy’n torri ar y distawrwydd, llais Thomas: Awn ninnau hefyd fel y byddom feirw gydag ef! (Ioan 11:16 BCN). Awgrym pesimistaidd iawn, ond y mae’n bwrw golau gobeithiol iawn ar gymeriad Thomas.

Gonestrwydd oedd ei ymateb ynghylch geiriau Iesu yn yr oruwch ystafell: ... os af a pharatoaf le i chwi, fe ddof yn ôl, a’ch cymryd chwi ataf fy hun, er mwyn i chwithau fod lle’r wyf fi. Eto tawelwch. Y disgyblion yn fud. Pob un yn deall? Sgersli bilîf! Un llais sy’n torri ar y distawrwydd, llais Thomas: Arglwydd, ni wyddom ni i ble’r wyt yn mynd. Sut gallwn wybod y ffordd? Mae’r gofyn gonest hwnnw’n arwain at y geiriau a fu’n gynhaliaeth i genhedlaeth ar ôl genhedlaeth o Gristnogion: Myfi yw’r ffordd, a’r gwirionedd a’r bywyd (Ioan 14:5,6 BCN). Ac am y nos Sul honno, a’r ffaith nad ydoedd gyda’r gweddill - ing galar oedd hwnnw. A beth sydd fwy naturiol o golli’ch ffrind gorau?

I Thomas, mater o weld oedd credu: Os na welaf ôl yr hoelion yn ei ddwylo ... (Ioan 20:25 BCN). Mae Robert Floyd (gan. 1957) gyda ‘Christ Confirms the Faith of Saint Thomas’ yn dal yr eiliad honno pan sylweddola Thomas mai mater o gredu yw gweld: Fy Arglwydd a’m Duw! (Ioan 20:28 BCN).

F’Arglwydd Iesu Grist, fab Duw, Waredwr, bydd drugarog wrthyf. Amen.

(OLlE)

BEUNO AC ANSELM

Dydd Gŵyl Beuno Sant (m. 642)

20fed Ebrill

(nodir, hefyd 21/4 fel Dydd Gŵyl Beuno)

Beuno Sant

Beuno Sant

Gellid dweud am Beuno fel y dywedir am Barnabas: ...yr oedd yn ddyn da, yn llawn o’r Ysbryd Glân ac o ffydd (Actau 11:24). Ym mhob cyfnod mae’r Ffydd yn wynebu amgylchiadau newydd, boed yn lledaeniad cenhadol cyfnod Beuno Sant neu’r crebachu crefyddol a welwn yn ein cyfnod ni. Nid rhamantu am orffennol gwell yw diben coffáu a dathlu’r seintiau. Yn hytrach, fe’n hatgoffir mai cymuned hanesyddol yw’r gymuned Gristnogol. Pobl o gig a gwaed yw’r seintiau, pobl sydd wedi troedio'r un tir a daear ag a droediwn ni. Ychydig a wyddom am Beuno, ond y mae ei enw a’r cof amdano yn ei hatgoffa mae pobl a lleoedd yw deunydd crai'r genhadaeth Gristnogol: lleoedd fel Antioch a Chlynnog, pobl fel Barnabas a Beuno.

Dydd Gŵyl Anselm Sant (1033-1109)

21ain o Ebrill

Anselm Sant

Anselm Sant

Ganed Anselm yn Aosta yng Ngogledd yr Eidal yn 1033. Yn ddyn ifanc teithiodd o amgylch nifer o fynachlogydd a chanolfannau dysg, gan gynnwys Le Bec yn Normandi. Tra yno, trodd at y bywyd mynachaidd. Treuliodd 34 mlynedd yn Le Bec, yn fynach, ac yna’n abad. Ysgrifennodd weithiau diwinyddol, athronyddol a defosiynol. Fe’i penodwyd yn Archesgob Caergaint a bu farw yn 1109.

Rhan o waddol Anselm i’r Eglwys heddiw yw’r her i gynnal y tensiwn creadigol rhwng meddwl a theimlad, pen a chalon. Rhaid wrth y naill a’r llall, neu bydd ein ffydd fel afon heb lif, fel jazz heb y rhythm.

‘Rwyf am ddeall, meddai Anselm, rhywbeth o’r gwirionedd y mae fy nghalon yn ei gredu a’i garu.

(OLlE)